معنی صلاه کش - جستجوی لغت در جدول جو

صلاه کش

لغت نامه دهخدا

کلاه رش

(کُ)

دهی از دهستان باباجانی است که در بخش ثلاث شهرستان کرمانشاه واقع است و 200 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

لای کش

(حَ قی قَ)

کنایه از شرابخوار است. (آنندراج) :
بهار گشت و هوامژدۀ شراب رساند
زمین میکده را لای کش به آب رساند.
دانش (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ماه کش

(نِ)

همان ماه کاشغر است که ماه سیام باشد و کش شهری است مشهور به شهر سبز و کوه سیام در نواحی آن شهر است. (برهان) (آنندراج) :
تارخ او غیرت خورشید و رشک ماه شد
ماه گردون همچو ماه کش نهان در چاه شد.
ابوالخطیر.
و رجوع به ماه سیام و ماه مقنع شود

لغت نامه دهخدا

شله کش

(شَ لَ کَ)

دهی است از دهستان چرداول بخش شیردان چرداول شهرستان ایلام. سکنۀ آن 150 تن. آب آن از چشمه. محصول عمده آنجا غلات و لبنیات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

سله کش

(شِ تَ / تِ)

آن جماعت که سبد میوه بر سر دارند. (از فرهنگ رشیدی). حامل سله. (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

غله کش

(بَ اَ)

حمل کننده غله از جایی به جایی. کشندۀ غله: میّار، غله کش از جایی به جایی. (منتهی الارب). شتران غله کش. ستور غله کش

لغت نامه دهخدا

تله کش

(وُ قا)

در تداول عامه، آنکه بیگاری کند. آنکه با مزدی سخت اندک برای کسی خدمت کند. رجوع به تله کشی شود

لغت نامه دهخدا

چاه کش

(هَِ کَ)

چاهی به نخشب که حکیم بن عطا از آن ماهی برآورد. رجوع به حکیم بن عطا و ماه سیام و ماه کاشغر و ماه کش و کش شود

لغت نامه دهخدا

گلاب کش

(چُ پُ کَ / کِ)

کشندۀ گلاب. آنکه از گل گلاب کشد

لغت نامه دهخدا

صلاه کشی

(صَ کَ / کِ)

عمل صلاهکش. رجوع به صلاهکش شود

لغت نامه دهخدا

شلاق کش

(شَلْ لا کَ / کِ)

سریع. (یادداشت مؤلف). تند و تیز. چهارنعل. بیان حرکت سریع سوار که بر اسب تازیانه زنان تازد.
- شلاق کش راندن، شلاق کش رفتن. (فرهنگ لغات عامیانه). رجوع به ترکیب شلاق کش رفتن شود.
- شلاق کش رفتن، تند و سریع رفتن. (یادداشت مؤلف). با عجله و شتاب تمام به دنبال کاری رفتن یا خود را جایی و بر سر کاری رساندن. این تعبیر از روزگاری که وسایل نقلیه به وسیلۀ حیوانات حرکت میکرد برجای مانده است. (فرهنگ لغات عامیانه)

لغت نامه دهخدا

صرمه کش

(صِ مَ / مِ کَ / کِ)

شفشاهنج. شفشاهنگ. رجوع بدین لغات شود

لغت نامه دهخدا

کلاه کج

(کُ)

دهی از دهستان یوسف وند است که در بخش سلسلۀ شهرستان خرم آباد واقع است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

قلعه کش

(قَ عَ کَ)

مرد بعل، همان ایشبوشت پسر شاول بود. (اول تواریخ ایام 8: 33 و 9: 39) ، شخصی که در روز عروسی همراه عروس میرود. (دزی ج 1 ص 24)

لغت نامه دهخدا

قلعه کش

(قَ عَ کَ)

ده مرکز بلوک قلعه کش از دهستان دشت سر بخش مرکزی شهرستان آمل، واقع در 12000گزی شمال خاوری آمل. موقع جغرافیایی آن دشت و هوای آن معتدل و مرطوب مالاریائی است. سکنۀ آن 270 تن است. آب آن از رود خانه هراز و چشمه و محصول آن برنج، حبوبات، صیفی و شغل اهالی زراعت است. راه مالرو دارد. اغلب سکنه در تابستان به ییلاق وشتان فیروزکوه میروند. آثار قلعۀ خرابۀ قدیمی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

سپاه کش

(هََ دَ / دِ)

پادشاهی یا امیری که سپاه برد بجنگی، یکی از امراء شاهی که کارش کشیدن سپاه باشد

لغت نامه دهخدا

خداه کش

(خُ کُ)

لقبی است ماهوی سوری کشندۀ یزدگرد سوم پادشاه ساسانی را

لغت نامه دهخدا

کلاه کج

(کُ کَ)

تیره ای از بهمئی از شعبه لیراوی از ایلات کوه کیلویۀ فارس. (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 89)